ევრაზიის ინსტიტუტმა თბილისში ჩაატარა დახურული ექსპერტული მრგვალი მაგიდა, რომელიც მიძღვნილი იყო იმას, თუ როგორ ტრანსფორმირებენ რუსეთის წინააღმდეგ დაწესებული სანქციები საქართველოს და მთლიანად კავკასიის რეგიონის სავაჭრო-ეკონომიკურ დღის წესრიგს. მონაწილეებმა განიხილეს ინფრასტრუქტურული პროექტების პერსპექტივები, გარე ზეწოლის რისკები და თბილისსა და მოსკოვს შორის ურთიერთობების ინსტიტუციონალიზაციის აუცილებლობა.
სანქციური კონტექსტი და საქართველოს ეკონომიკის გააქტიურება
ევრაზიის ინსტიტუტის დირექტორმა გულბაათ რცხილაძემ გაიხსენა, რომ საქართველოს ეკონომიკამ კოვიდური შოკის შემდეგ განვითარების იმპულსი მიიღო 2022 წლიდან. ამას უზრუნველყო ორი ფაქტორი:
- რუსეთთან ვაჭრობის ზრდა,
- უკრაინაში კონფლიქტის ფონზე რუსეთიდან მოსახლეობისა და კაპიტალის შემოდინება.
თუმცა, მისი თქმით, საქართველოს დამოკიდებულება რუსეთის ეკონომიკაზე შენარჩუნდება უკრაინის კონფლიქტის დასრულების შემდეგაც, რაც, მისი თქმით, უნდა იქცეს შესაბამისი დასკვნების საფუძველად.
ქაოტური სქემებიდან — ინსტიტუციურ დიალოგამდე
მრგვალი მაგიდის მთავარ თეზისად იქცა იდეა იმის შესახებ, რომ აუცილებელია რუსეთთან არსებული ეკონომიკური კავშირების ინსტიტუციურ დონეზე გადატანა.

„აუცილებელია რუსეთთან არსებული ქაოტური სავაჭრო-ეკონომიკური ურთიერთობების ინსტიტუციურ დონეზე გადატანა, საქართველოს პროდუქციის კონკურენტუნარიანობის ზრდის ხელშეწყობა რუსეთის ბაზარზე ორმხრივი დიალოგის რეჟიმში, რადგან საქართველო არ არის არც ერთი იმ რეგიონული ორგანიზაციის წევრი, სადაც წარმოდგენილია რუსეთი და/ან ჩინეთი — შანხაის თანამშრომლობის ორგანიზაცია, ბრიქსი, დსთ“, — განაცხადა რცხილაძემ.
სწორედ ამიტომ, ექსპერტის თქმით, თბილისი იძულებულია სავაჭრო, ლოგისტიკური და ინფრასტრუქტურული საკითხები მხოლოდ ორმხრივ ფორმატში გადაჭრას. და სწორედ ამ დიალოგის ხარისხზე იქნება დამოკიდებული არა მხოლოდ საქართველოს პროდუქციის კონკურენტუნარიანობა რუსეთის ბაზარზე, არამედ საქართველოს ეკონომიკის გრძელვადიანი მდგრადობაც, როგორც აღნიშნა რცხილაძემ.
ეკონომიკა, როგორც პოლიტიკური დაძაბულობის შემცირების გზა
აღსანიშნავია, რომ დისკუსიის ფარგლებში მონაწილეები — პოლიტოლოგები, ეკონომისტები და რეგიონალური სპეციალისტები — შეთანხმდნენ იმაზე, რომ ეკონომიკური თანამშრომლობის პრიორიტეტი შეიძლება გახდეს ინსტრუმენტი პოლიტიკურ ურთიერთობებში უფრო ხელსაყრელი ფონის შესაქმნელად.
განიხილეს ასევე ინფრასტრუქტურული პროექტების პერსპექტივები, სანქციების გავლენა რეგიონულ მიწოდების ჯაჭვებზე და საქართველოს ადაპტაციის აუცილებლობა ახალ ეკონომიკურ რეალობებთან.










































