Օգոստոսի 28-ին ոմն armenia news կեղծանունով օգտատեր LiveJournal–ի իր էջում (ողջ աշխարհի ռուսախոս բլոգերներին միավորող գլոբալ սոցիալական ցանց) հրապարակում է այսպես կոչված՝ «Բաց նամակ՝ հայ ժողովրդին ու Հայաստանի իշխանություններին», որում բավական լուրջ մեղադրանքներ է առաջադրում Հայաստանի տարածքում գործող ԱՄՆ դեսպանությանն ու նրա հետ կապված որոշ հայ քաղաքական ու հասարակական գործիչներին ՝ անվանելով նրանց գործունեությունը սխալ ու հայկական պետականության համար քայքայիչ:
Ներկայացնում ենք նամակի ողջ բովանդակությունը, որը հայ հասարակության մեջ մեծ արձագանք ստացավ:
Բաց նամակ՝ հայ ազգին ու Հայաստանի իշխանություններին
Հայաստանը, Սփյուռքն ու Արցախը միասնական են:
Ս. Սարգսյան
Հենց այս ճշմարիտ ու պարզ խոսքերով էլ մենք սկսում ենք մեր նամակը: Սա ապացուցման կարիք չունեցող աքսիոմա է, որը բորբոքվում է ամեն հայի հոգում ու սրտում, լինի նա Երևանում, Ստեփանակերտում, Գյումրիում, Կիևում, Փարիզում, Մոսկվայում թե Լոս- Անջելեսում: Եվ ինչպես բոլոր այդ երեք բաղադրիչները կազմում են երրորդություն, որի վրա հանգրվանում է հայ ազգային վեհությունը, այնպես էլ այդ մասնիկներից ցանկացածի կորուստը կնշանակի սեփական ոգու կորուստ:
Հենց դրա համար էլ Հայրենիքի սահմաններից դուրս գտնվող հայերիս համար Հայաստանի ու Արցախի ցավը դառնում է անձնական ցավ, իսկ այն ողբերգական խնդիրները, որոնք իրենց լուծումների մասին աղաղակում են Երևանում, կարևոր են այնքան, որքան մեր սեփական տներում սեփական ընտանիքներին հասած ողբերգությունը:
Աշխարհում ապրող էլ ոչ մի հայ չի կարող այլևս լռել, և եթե բուն Հայաստանում կա թեմաներ, որոնք տաբու են դարձել, որոնց մասին ընդունված չէ բարձրաձայնել և որոնք քողարկվում են իշխանությունների ընդհանուր կուրության, ԶԼՄ-ների ընդհանուր լռության վարագույրի տակ, արտասահմանի հայերի բարոյական պարտքն է բարձրացնել այդ խնդիրն ու երկրի իշխանություններին դրդել դրա անհապաղ լուծմանը:
Այսօր մենք երկրում պետության կառավարման նոր ստվերային մի համակարգի ականատեսն ենք: Կեղծավորության ու խաբեության հիման վրա հաստատված շահադրդումը օգտագործում է փողի ուժն ու ագահությունը: Օրեցօր այդ չարիքի կամակատարները աշխատում են այն բանի վրա, որը մեր երկրին դեպի անդունդ, արյունահեղություն ու քաոս է տանում:
Փաստացի այդ ստվերային իշխանության կենտրոնը դարձել է Ամերիկյան պողոտա 1 հասցեում գտնվող հսկա համալիրը (մտածեք, թե որքան նվաստացուցիչ է մեզ համար մի հսկա համալիր չարիքի այդ օջախի պատվին անվանակոչելը ):
Մեր նախնիների թողած հողից 9 հա մենք ինքներս տվել ենք մեզ բարին չկամեցողներին, սրանից ավելի մեծ դեսպանատուն կա միայն Գերմանիայում, որը ոչ այլ ինչ է, քան Ամերիկայի երկիր- մարիոնետը: Նման ճակատագիր նաև մեզ է սպասվում, եթե բաց չանենք մեր տեսնելիքը գառնազգեստ գայլի, սոդոմի այդ օջախի, թուրքերի կողմից իրենց ՆԱՏՕ-ական դաշնակիցների համար ստեղծված ռազմական բազայի գործունեության առաջ:
«Սոդոմի օջախ» ենք անվանում, քանի որ այդտեղ սրիկայաբար աշխատում են արական սեռը խայտառակող երկնագույն այլասեռվածներ՝ Պատրիկ Մեյերը, ով անկողնային կենակցություններ է անում իր «գործընկեր» Քևին Ադկինի հետ՝ պարտադրելով «բարոյականի» այդ կերպարը բոլոր հայերին:
Ասում ենք՝ «ռազմական բազա», որովհետև դեսպանատան շինությունն օգտագործվում է մեր ազգի ու մեր հարևանների հանդեպ ագրեսիա դրսևորելու նպատակով:
Երկրի դեսպանատան շենքում գործարկվում է ԱԱԳ ստորաբաժանման ժամանակակից տեխնիկական սարքավորումներ, որոնց օգնությամբ իրականացվում է ինչպես Հայաստանի, այնպես էլ մեր հարևան երկրների ռադիոէլեկտրոնային հետախուզում:
Դա արդեն դիվանագիտական առաքելություն չէ, այլ զինյալ- ծովայինների ապաստարան, որոնք արյուն են թափում ողջ աշխարհով մեկ, և որտեղ գործում են բազմաթիվ հանցագործներ՝ ամերիկյան լրտեսներ: Մՙարդիկ, ովքեր դավաճանության առքուվաճառքով են զբաղվում և իրենց փողերով գնում են մեր քաղաքացիներին: Այդ ամենը նրանք իրականացնել են կարողանում մեր ագահ ու հոգով թույլ քաղաքացիների միջոցով՝ իրենց ոչ իշխանամետ և միջազգային կազմակերպությունների դիմակի տակ: Բայց նրանց մասին ավելի ուշ կխոսենք:
Ժամանակն է դեմքեր դիմակազերծելու և անվանակոչելու նրանց, ովքեր մեր երկիրը քայքայում են «բարի կամքի դեսպանների» անվան տակ:
Ջեֆֆրի Քրիստոֆեր Փլանտը Հայաստանում է 2012 թ.-ի օգոտոսից, դեսպանության երկրորդ քարտուղարն է: Իրականում այս բույս Փլանտը (նրա ազգանունը հենց այդպես էլ թարգմանվում է) հանդիսանում է Հայաստանում ԿՀՎ (Կենտրոնական հետախուզական վարչություն) պաշտոնական ներկայացուցչի տեղակալը: Աշխատում է անձամբ Լևոն Բարսեղյանի և Դավիթ Սանասարյանի հետ, որի հետ վերջիններս պարբերաբար հանդիպում են:
Օլենա Ռորաֆֆ. ինչպես որ հաճախ պատահում է, այս շիկահեր ուկրանուհին իր հետ միասին Հայաստան բերեց ախտն ու սկսեց այն տարածել՝ փորձելով կրակի մատնել մեր երկիրն այնպես, ինչպես իր ընկերները մատնեցին Ուկրաինան: Նա ԿՀՎ-ի կադրային աշխատակիցներին է, բազմիցս այցելել է հայ-իրանական ու հայ-վրացական սահմանային անցակետեր: Առհասարակ Ռորաֆֆների ընտանիքը բավական ուշագրավ կենսագրություն ունի:
Բրայան Ռորաֆֆն իր կնոջ համար իսկական «ամպհովանի» է: Նման գործելակերպն ընդունված է ամերիկյան հետախուզությունում: Ամուսնությունը կնքվում է ամուսնու գործուղումից կես տարի առաջ, և ամուսնու հետ Հայաստան է ժամանում նաև նրա կինը: Միայն թե ի տարբերություն Օլենայի, ով բավական ճկուն է գործում, Բրայնը հաճախ սայթաքում է: Կամ տհաճ իրավիճակում է հայտնվում, կամ որոշում է Մեծամորի ԱԷԿ-ում նկարվել:
Ի դեպ, մի՞թե ատոմակայանը նկարելը օրենքի խախտում չէ, առավել ևս, որ դա հատուկ ռեժիմ ունեցող օբյեկտ է՝ այլերկրացիների մուտքն այդտեղ արգելված է: Պաշտոնապես համարե՞նք սա հանցագործություն, թե՞ շարունակենք համբերել:
Ահարոն Դանիել Կումմինգս՝ Ռազմական համագործակցության հարցերով զբաղվող բաժանմունքի աշխատակից: Հենց Կումմինգսն է այցելում մեր զինված ուժերին՝ փորձելով նրանց հավատարմությունը գնել իր արյունոտ փողերով: Անհրաժեշտ անձանց հետ հանդիպումներ կազմակերպելու համար ԱՄՆ-ի հատուկ ծառայությունները Ա. Կումմինգսին են օգտագործում:
Էրիկ Ռոբերտ Լարսենը «Անվտանգության գծով եվրոպական Մարշալի կենտրոնի» նախկին աշխատակից է: Դա ամերիկյան հատուկ ծառայությունների ապաստարան-կազմակերպություն է, որը 2012-2014 թթ. բազմաթիվ անգամներ աչքի է ընկել Մոլդովայի և Ուկրաինայի արմատականների հետ իր հանդիպումներով: Հենց այդ տարիներին էլ այդ երկրներում հեղափոխություններ իրականացվեցին: Նա հանդիսանում է ԱՄՆ-ի Պաշտպանության նախարարության DIA-ի՝ Հետախուզական ստորաբաժանման կադրային աշխատակից: Պարբերաբար Իրանի մասին տեղեկություններ է հավաքում և հետաքրքրվում Գյումրիում տեղակայված ռուսական ռազմաբազայով:
Ջեկ Ռոջեր Անդերսոնը 2010 թ.-ից գտնվում է Ղրղզստանում ԱՄՆ-ի դեսպանատանը: Նույնիսկ ղրղզները գիտեն, որ նա հատուկ ծառայության աշխատակից է:
Էդուարդ Վինսենթ Օ՝Բրայենը Հայաստանում է 2012թ.-ի սեպտեմբերից, պատասխանատու է միջազգային հանցագործությունների և թմրանյութերի մաքսանենգության դեմ մղվող պայքարի նպատակով օրինապահ մարմինների հետ համագործակցության իրականացման համար: Է. Օ. Բրայենը իր մասնակցությունն է ցուցաբերում ԱՄՆ-ի Պաշտպանության նախարարության ռազմական հետախուզության գործունեության մեջ:
Ամերիկյան հատուկ գործակալները բացի դիվանագետներին քողարկելուց, իրենք էլ դիմակավորվում են և այդ նպատակով օգտագործում են Միջազգային զարգացման գործակալությունը (USAID), Ազգային ժողովրդավարական ինստիտուտը (NDI), «Եվրասիա» ֆոնդը, Բաց հասարակության ինստիտուտը (OSI, Սորոսի հիմնադրամի կառուցվածքը), Հայաստանի Ամերիկյան համալսարանն ու Համաշխարհային բանկը: Նրանք նույնիսկ օգտագործում են «Ամերիկյան անկյունները» Երևանում, Վանաձորում, Գյումրիում և Կապանում:
Եվ չնայած այն հանգամանքին, որ այդ գործելակերպն արդեն աշխարհին հայտնի է, հայերը, չգիտես ինչու, շարունակում են լռել: Գերմանական Deutsche Wirtschafts Nachrichten թերթն իր զարմանքն է արտահայտում, թե ինչու է Հովիկ Աբրահամյանն իր մոտ ընդունել նոր առաքելության պարագլուխ Դեբորա Գրիզերին՝ հենց Սարգսյանի և Պուտինի հանդիպման օրը: Ի՞նչ ազդանշան է տալիս Երևանը՝ Մոսկվային: Չէ՞ որ տասնամյակներ շարունակ USAID-ը համագործակցել է ԿՀՎ-ի հետ, և իր մասնակցությունն է ցուցաբերել պետական հեղաշրջումների կազմակերպման գործում:
Գերմանացիները բացեիբաց խոսում են USAID-ի և Սորոսի հիմնադրամի կապի մասին: Այս երկու կառույցները միասին մի շարք հեղափոխությունների մասնակից են եղել, մասնավորապես՝ Մակեդոնիայում: Սակայն Հայաստանի ԶԼՄ-ները այդ մասին համառորեն լռում են:
Ամերիկացիների սրիկայությունն այն աստիճանի է հասել, որ պատրաստվում են ընտրությունների ժամանակ հանդես գալ որպես ինքնուրույն ուժ: Այդ նպատակով նրանք վերահսկում են «Ազատ դեմոկրատների», «Լուսավոր Հայաստանի», «Քաղաքացիական պայմանագրի», «Ժառանգության», «Հայ համազգային շարժման», «Հանրապետությունների» գործունեությունը:
Նրանք արդեն իրենց համար «ընկերներ» են գտել, որոնց էլ աջակցելու են գալիք ընտրություններին, ընդ որում այդ շարքերը համալրում են ոչ միայն ընդդիմադիրները, այլ նաև մեր «հերոս-պատգամավորները»:
«Հայաստանի բաց հասարակության» և ԱՄՆ-ի ժողովրդավարության ազգային հիմնադրամների միջոցով մեծացել է «Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակի», «Հայաստանի հելսինկյան կոմիտեի», «PINK Armenia»-ի, «Կանանց ռեսուրսային կենտրոնի», «Ասպարեզ» լրագրողական կենտրոնի, Երևանի մամուլի ակումբի, «Եվրոպական իրավունքի», «Հասարակություն առանց բռնության» ասոցացիայի, «ՀԵՏՔ»-ի, «Իրազեկ քաղաքացիների միության», Հակակոռուպցիոն «Transparency International» կենտրոնի ֆինանսավորումը:
Ամերիկացիները երկրում փաստացի իրենց ԶԼՄ-ներն էլ ունեն, դրանք են՝ «Ժամանակը», Գալա TV-ն, «Լրագիրը», Hetq.org-ը, A1plus-ը, Civilnet.am-ը, Ազատություն ռադիոն:
Ընտրություններին ընդառաջ՝ «Մեդիա նախաձեռնությունների կենտրոնը», ֆինանսավորվելով ԱՄՆ-ի Զարգացման միջազգային գործակալության կողմից, հայ հայրենասերներին վարկաբեկելու նպատակով հատուկ բլոգերների է կրթում:
Այս քայքայիչ գործունեության մասշտաբներն իսկապես սարսափեցնող են: Միայն Լոռու ու Շիրակի մարզերում գործում է ավելի քան 300 ՀԿ:
Մեր երիտասարդությունը հարվածի տակ է, արմատականների ու ընդդիմադիրների մեծամասնությունը մեզ մոտ են վերադարձել հրավերով Ամերիկյան ԲՈՒՀ-երում կրթություն ստանալուց հետո միայն: Նրանց մեջ են և Դավիթ Սանասարյանը և Դանիել Իոննիսյանը և Զարուհի Փոստանջյանը և այլ հազարավորներ:
Մեր այս թշնամիների՝ միմյանց հետ կոորդինացման համար նույնիսկ հատուկ կառույց է ստեղծվել՝ Ամերիկյան կրթական ծրագրերի շրջանավարտների ասոցացիա: «Գնվում են» նույնիսկ արդեն գործող ասոցացիաները, այնպիսիները, ինչպիսիք են «Ժայռ» երիտասարդական միությունն ու նրա առաջնորդ Ա. Մինասյանը:
Նրանք բոլորը ԿՀՎ գործակալներ են, Սանասարյանները, Նավասարդյանները, Սաքունցները, Իոննիսյանները, Խզմալյաններն ու Բարսեղյանները մեզ դեպի անդունդն են տանում:
Նրանք բոլորը ԿՀՎ գործակալներ են, Սանասարյանները, Նավասարդյանները, Սաքունցները, Իոննիսյանները, Խզմալյաններն ու Բարսեղյանները մեզ դեպի անդունդն են տանում:
Եվ այս ամբողջ լեգեոնը այսօր արդեն փողոցում է, այսօր արդեն նրանք գոռում ու պահանջում են երկրի ղեկավարության պաշտոնաթողությունը, խոսում են ամեն տեսակ ողբերգության մասին, լռելով ամենամեծ պատուհասի՝ իրենց մասին:
Եվ իշխանություններն էլ տեղյակ են, որ թշնամիները մեր երկրում պատրաստվում են հարմար պահի դանակը մեր թիկունքը խրել:
Ելնելով այն բանից, թե որտեղից ենք ստացել այս տեղեկությունը, մենք այս մասին հաստատ գիտենք: Պետական մարմիններն այս մասին գիտեն: Գիտեն, սակայն ոչինչ չեն ձեռնարկում: Դրա համար էլ հենց ժողովրդին է գործողության անցնելու կոչ արվում:
Որովհետև հանցագործության քողարկումը հանցանքին մասնակցություն է ենթադրում:
Այլևս չի կարելի շարունակել մերժել ճշմարտությունը: Գործելու և մեր երկիր ուղարկված վիշապի գլուխը կտրելու ժամանակն է: Այս կոչն առաջին հերթին իրավապահ մարմիններին է վերաբերվում: Մենք դեռ շարունակում ենք պահպանել հույսը, որ դավաճանները երկրի բարձրագույն մարմիններ չեն հասել:
Սակայն իշխանությունների անգործությունը կվկայի հակառակը:
